6. júlí var örþunnur pappakassi fyrir utan Kattholt. Þegar hann var opnaður kom í ljós tveggja mánaða hræddur kettlingur.Hvílik grimmd að setja varnalaust kisubarn ofan í svo lítinn kassa og bera hann út.
Stundum fallast manni hendur . Er ekki best að gefast upp? Mannskepnan breytist aldrei.
Þá kemur í huga manns lítið kisubarn í kassa sem biður um hjálp.
Það er það sem gefur kraftinn til að halda starfinu áfram.
Gleðistundirnar í Kattholti eru margar. Kisur finnast eftir marga mánuði og sameinast fjölskyldu sinni á ný.
Óskilakisur fá ný og góð heimili sem er svo ánægjulegt að eiga hlutdeild í .
Það hefur lengi verið draumur minn að færa það í tal við þjóðkirkjuna að hafa einn dag á ári helgaðan dýrum.
Við skulum minnast þeirra sem stofnuðu Kattavinafélag Íslands.
Takk fyrir Kattholt.
Kær kveðja.
Sigríður Heiðberg formaður.