Kæru dýravinir. Í gærkveldi var ég að undirbúa mig til að fara í kvöldmat til vinafólks. Þá hringdi í mig kona sem býr á efri hæð Kattholts.
Hún sagði mér að fyrir utan Kattholt væri pappakassi og í honum væri mjálmandi kisa. Með óttablandinni tilfinningu dreif ég mig á stað.
Kassinn var fyrir utan , heftaður aftur með breiðu límbandi. Í kassanum var ung læða sem horfði á mig eins og hún bæði um miskunn.
Ég upplifði ekki reiði yfir þessu atviki, en hvað fór þá í gegnum huga
Við skulum vera þess minnug meðan lítið dýr þarfnast hjálpar okkar, ber okkur skylda til að vera til staðar.
Við skoðun kom í ljós að hún er með mjólk í spenum.
Velkomin í Kattholt.
Kær kveðja.
Sigríður.