Við stofnun Kattavinafélagsins 1976 hófst sú starfsemi Kattavinafélagsins, að taka til geymslu heimilislausa óskilaketti, sem fundist höfðu á förnum vegi, og færðir voru heim til Svanlaugar formanns félagsins, sem veitti þeim þannig mat, umönnun og húsaskjól í sérstöku herbergi.
Ef eigandi gaf sig fram innan hæfilegs tímabils komst kötturinn til síns heima, en ella reyndi Svanlaug að koma honum á gott heimili. Ef það tókst ekki var dýralæknir fenginn til að svæfa köttinn á kostnað Kattavinafélagsins. Þar naut félagið vinsemdar Brynjólfs Sandholt dýralæknis, sem frá upphafl var ráðgjafi félagsins og veitti oft umbeðna aðstoð án greiðslu.
Fljótlega kom svo í ljós að þörf var fyrir þessa kattageymslu félagsins þegar kattaeigendur fóru í sumarfrí, eða urðu að fara á sjúkrahús vegna veikinda. Þá tók Svanlaug að sér að geyma heimilisköttinn á meðan. Þannig hófst í smáum stíl sú starfsemi, sem nú er rekin í húsi félagsins, Kattholti, að Stangarhyl 2 í Reykjavík.
Þessi heimavist var af gárungum nefnd Kattahótel, og var skopteiknaranum Sigmund að verkefni, eins og sjá má á hérna til hliðar.
Þessi teikning sigmunds Kattahótel í Reykjavík” birtist í Morgunblaðinu 26. mars 1977, en þá hafði Svanlaug Löve formaður Kattavinafélags Íslands nýlega opnað vistheimili fyrir ketti á heimili sínu að Reynimel 86. Þar tók hún bæði á móti óskilaköttum, sem fundist höfðu á vergangi, og líka heimilisköttum um tíma, ef eigendur voru að heiman í sumarfríi eða á sjúkrahúsi.